Aşk Diye'bildiğimiz'...

Öncelikle bende bu konuda çok bilgili sayılmam, bunu söyleyerek başlamak istiyorum. 

Hepimiz hayatımız boyunca şuna aşığım, buna aşığım dedik mutlaka. Ama gerçekten aşık olabildik mi hiç? Bence bunun cevabı ben de dahil çoğu kişi için "hayır". Aşık olduğumuzu sandık hep, ama gerçekten aşık olmadık. Çünkü öyle olsaydı ne, zaman ne de başka güçler onu unutmamızı sağlayamazdı. O kadar derine inebilseydi o kişi, açtığı yaralar öyle kolay kapanamazdı. Ve en önemlisi, sonrasında tekrar aşık olamazdık.

Zaten "tekrar aşık olmak" diye bir şey yok bence! İnsanlar ömürleri boyunca sadece bir kez aşık olabilirler. Ve son nefeslerinde bile o kişiyi eksik etmezler dudaklarından...Tekrar aşık olunabilseydi hangi birini sayacaklardı son nefeslerinde? 

Bence şöyle olurdu aşık bir kadın yada aşık bir erkek; -değişen bir şey yok aslında, aşık olduğunda her iki cins de aynıdır-  Bir kere gözü kör olur insanın, bu en bilinen etkisidir zaten. Senin mükemmelin olur o insan, mutlaka vardır kusurları kimin yok ki? Ama insan aşık olmaya görsün, hiç bir kusur kalmaz onun için. Her şeyi harikadır o kişinin. Gülüşü, konuşması, bakışları yahu yürüyüşüne bile aşık olursun! Kalbin alev alev çarpmaya başlar göğüs kafesinde. Bir sonraki aşama da, sürekli görmek istediğini fark edersin. Eğer konuşuyorsanız muhabbet devam etsin diye, türlü saçmalıklardan bahsedersin. Belki aptal durumuna düşersin ama bir kelime fazla konuşması, bir tane fazladan kaptığın bakış hepsine değer. Hele bir de gülmüşse gözleri anlattığın şeye, dünyalar senin olmuştur. Mesela mesajlaşırken bildirim çubuğunda onun adını görmek bile kalbinin hızla atmasına yeter. Sana ettiği küçücük bir iltifat ayaklarını o gün boyunca yerden kesebilir. Bu noktaya kadar gelirsin ama hala aşık olduğunu fark etmezsin. Yada kendine itiraf edemezsin. 

Fark etmenin tek yolu kaybetme korkusudur. Bir an gelir onun söylediği bir sözü yanlış anlarsın, ve senden soğuduğunu yada ilgilenmediğini düşünürsün. İşte o an kalbin öyle bir sıkışır ki " ben aşık olmuşum " diye tehlike çanları çalmaya başlar kulaklarında. Tehlike çanları diyorum çünkü aşkın sonunun acı ile biteceği söylenmiştir hep. Hatta " kavuşsalar aşk olmazdı " denmiştir. Bundandır ki kalbin daha da sıkışmaya başlar, en kötü kısma gelmişsindir artık. O da; sen aşık oldun evet, ama ya "o" seninle ilgili bile değilse. Buna dayanabilir miydin? Peki ya, bunu sorabilir miydin? 

Ne alacağın cevaba hazırlıklı olabilirdin, ne de bu şekilde beklemeye dayanabilirdi kalbin... Aşk­­ın neden acı verdiğini anlamıştın artık. Sen kara kara ne yapacağını düşünürken o söz tekrar kulaklarında çınlamaya başlar: "KAVUŞSALAR AŞK OLMAZDI...!"